আচাৰ্য চাণক্যই নীতিশাস্ত্ৰত ধৰ্ম, ধন, কৰ্ম, মোক্ষ, পৰিয়াল, সমাজকে ধৰি বহু বিষয়ত নিয়ম দিছে। এই সকলোবোৰ নিয়ম বৰ্তমান সময়ত কঠোৰ আৰু প্ৰাসংগিক দুয়োটা। য’ত এজন পুৰুষে পত্নীৰ প্ৰতি কিয় মোহভংগ হয় আৰু আন এগৰাকী মহিলাৰ প্ৰতি কিয় সম্মোহিত হয় সেই কথাও বুজাই দিয়া হৈছে।
বিয়াৰ পিছত পুৰুষ বা মহিলাৰ আন কাৰোবাৰ প্ৰতি আকৰ্ষণ হোৱাটো স্বাভাৱিক। এইটো ভুল নহয়, কিন্তু যেতিয়া এই আকৰ্ষণ প্ৰশংসাৰ বাহিৰলৈ যায় তেতিয়া এক নতুন সম্পৰ্ক গঢ় লৈ উঠে, যিটো আমাৰ সমাজত গ্ৰহণযোগ্য নহয়। এইদৰে গঢ় লৈ উঠা নতুন সম্পৰ্কটোৱে পুৰণি প্ৰেমৰ সম্পৰ্ক আৰু বিবাহ ভাঙি পেলোৱাৰ সম্ভাৱনা আছে।
বাক্যত মিঠাৰ অভাৱ
বৈবাহিক সম্পৰ্কত তিক্ততাৰ কাৰণ হ’ল সময়ৰ লগে লগে বাক্যৰ মধুৰতা কমি যোৱা। এনে অৱস্থাত ঘৰৰ মহিলাই হওক বা পুৰুষেই হওক, ঘৰৰ বাহিৰত মিঠা বিচাৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে, ইয়াৰ পৰাই আৰম্ভ হয় বিপদ। বৈবাহিক সম্পৰ্কত অন্যান্য সুখৰ লগতে মানসিক সুখৰো গুৰুত্ব আছে, যাৰ অভাৱে সম্পৰ্কটো ভাঙি পেলায়।
আকৰ্ষণৰ অভাৱ
যেতিয়া স্বামী-স্ত্ৰীয়ে ইজনে সিজনক গুৰুত্ব নিদিয়ে বা ইজনে সিজনক পূৰ্ণ সময় নিদিয়ে বা কেৱল ইজনে সিজনৰ অভাৱ গণনা কৰি থাকে, তেতিয়া সম্পৰ্কটো টেঙা হ’বলৈ আৰম্ভ কৰে। এনে পৰিস্থিতিত স্বামীৰ পত্নীৰ সলনি আন কোনোবা মহিলাৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত হয়।
আস্থাৰ অভাৱ
বিবাহিত জীৱনৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ শক্তি হৈছে বিশ্বাস। যদি মহিলাগৰাকীয়ে এই আস্থা ভংগ কৰে তেতিয়া পুৰুষে সম্পৰ্ক বিচাৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে আৰু যদি পুৰুষে এই আস্থা ভংগ কৰে তেন্তে মহিলাগৰাকীয়ে ঘৰৰ বাহিৰত সম্পৰ্ক বিচাৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। নিজৰ প্ৰয়োজন পূৰণৰ বাবে এনে পুৰুষ-মহিলাই অতিৰিক্ত বৈবাহিক কাম-কাজত আগবাঢ়ি যায়।
শিশুৰ নতুন দায়িত্ব
কেতিয়াবা সন্তান জন্মৰ পিছত স্বামী-স্ত্ৰীৰ সম্পৰ্কৰ পৰিৱৰ্তন ঘটে। পুৰুষ-মহিলা ইজনে সিজনৰ লগত সময় কটাব পৰা নাই। এনে পৰিস্থিতিত চঞ্চল স্বভাৱৰ পুৰুষে ঘৰৰ বাহিৰত আনৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত হয় আৰু ইয়াৰ পৰাই আৰম্ভ হয় অতিৰিক্ত বৈবাহিক প্ৰেম।
